‘Mijn eerste papje’ en ‘speciaal voor peuters’. Willekeurige teksten op de verpakking van Bambix. Ik neem het niet zo nauw meer met die beschrijving. Die Bambix blijkt ook voor mijn pubers een wondermiddel te zijn, zo blijkt op de ouderavond.
Hij (ik noem hem in dit verhaal Frank) komt binnen op de ouderavond, samen met beide ouders. Bezorgde blikken van zijn ouders, een onverschillige uitstraling van hem. ‘Wat bóéit het?!’, ‘Ik zie wel.’, ‘Ik stop anders wel gewoon met school.’ zijn veelgehoorde uitspraken van Frank.
Druktemaker
In de school staat hij bekend als de druktemaker die altijd álles op z’n kop zet. We vragen ons vaak af waar zíjn knopje zit. Frank is bijna twee keer zo lang als ik en steekt dus met kop en schouders boven me uit.
Vaak zit hij bij mij in de Integratieklas, omdat het in de reguliere klas niet gaat. Met een brede grijs komt hij dan binnen en vaak vertrekt hij weer met diezelfde grijns. De meesten zijn het er over eens: deze jongen weet echt zijn grenzen niet, wat moet er ooit van hem terechtkomen!?
Wat zijn je dromen?
Ook ik raak weleens bijna moedeloos van hem: wát ik ook uit m’n trukendoos haal, het lijkt allemaal zo weinig te doen. Ik heb al veel over hem zitten mijmeren en alle theorieën over motivatie, die ik in m’n opleiding heb gehad, al op hem proberen toe te passen.
Als hij motivatie heeft, ja dan zal het allemaal wel goedkomen. Dan zal hij ervoor gaan en zal ook zijn probleemgedrag wel verminderen. Ik doe er alles aan om er bij hem achter te komen: wat zijn je dromen, waar wil je naar toe? Iets met vrachtwagens, dat moet het worden.
Maar een diploma daarvoor hoeft niet. ‘Mm, mijn vader heeft echt een groot bedrijf met veel personeel en nooit zijn diploma gehaald hoor.’
Onzekerheid
Heel soms schemert er iets door van onzekerheid: wie ben ik nu eigenlijk en mag ik zijn wie ik ben?, ‘Vindt u mij ook zo druk? Ik denk soms echt dat iedereen gek van mij wordt.’, of: ‘Waarom doe ik eigenlijk niet gewoon normaal?’
Op die momenten is er ruimte voor een goed gesprek of trek ik een methode uit de kast om te oefenen met het omgaan met grenzen of het kennen van je kwaliteiten.
Voldoende halen
Terug naar de ouderavond. Aan Franks gezicht te zien is de basis van het gesprek al gelegd: ’Waar máken jullie je allemaal toch druk om?’ Zijn ouders en ik proberen hem tijdens het gesprek te overtuigen en te motiveren. We wisselen blikken, vragend en moedeloos.
Want hij moet écht aan de bak: met drie onvoldoendes je examen in, dat ga je niet redden. En voorlopig is Frank nog leerplichtig. Ik brei maar een eind aan het gesprek, want die houding verandert toch niet.
Ik druk hem op het hart: ‘Morgen is je laatste grote toets van Engels, je moet daar écht een voldoende voor halen. Anders geef ik je niet veel kans op een diploma hier’ Een zucht, schouders ophalen en ik weet: de woorden die hij moet leren, ziet hij morgen op de toets voor de eerste keer.
Bambix
Ik vraag of zijn ouders nog vragen hebben. Moeder wil toch nog wat zeggen geeft ze aan. Ik zucht vanbinnen, want we zitten hier al vijftig minuten met weinig opbrengst.
Maar moeders ogen glimmen: ‘Ik heb een idee! Als jij morgen om vijf uur uit je bed gaat en hard gaat leren, zorg ik dat er om 7 uur een bord Bambix voor je klaarstaat’.
Bambix ja, ik hoorde het goed. De minuten daarna heb ik met verbazing naar het tafereel zitten kijken: mijn stoere vierdeklasser, die zich van niets en niemand iets aantrok, werd omgekocht door een bord Bambix. ‘Meent u dat écht mam?! Maar wil je me dan wel roepen als ik me verslaap? En dan krijg ik alleen hè?’
Alieke is derdejaars student Pedagogiek (deeltijd). Daarnaast werkt zij als Mentor Integratieklas op het Van Lodenstein College (vmbo-bovenbouw).
