Elise heeft een missie: 'Als juf mag ik kinderen voorbereiden op de maatschappij'

‘Tijdens een van mijn stages hielp ik eens een jongetje met heftige dyslexie. Hij vond het fijn om persoonlijk aandacht te krijgen en vertelde me dat hij vroeger gepest was en dat hij het vervelend vond dat hij scheel keek. 

Ik probeerde hem mee te geven dat iedereen iets bijzonders heeft. Niemand is perfect en dat maakt je tot wie je bent. Hij kwam thuis en had tegen zijn moeder gezegd dat ik een lieve juf was en dat hij blij was dat ik aandacht voor hem had. Ik kon hem duidelijk maken dat het er niet om gaat dat je populair bent en iedereen je vriend is, als je maar een paar vrienden hebt die voor je opkomen.

Grappige gesprekjes

Dat kinderen van persoonlijke aandacht houden, merk ik wel vaker. Dat levert mooie en soms ook grappige gesprekjes op. Toen ik in groep 7 stageliep, ging ik met de meiden mee naar handwerken. Op een gegeven moment vroegen ze aan mij of ik ook al een vriend had. Toen ik zei van niet, zeiden ze: “Misschien is deze meester wat voor u.”  Ik vind het grappig dat ze daar met je over durven te praten.

Het juf zijn bevalt me goed. Ik vind het belangrijk om niet alleen de lesboeken te volgen, maar ook creatief te zijn. Daardoor krijg je leerzame en interessante lessen. Zo nam ik naar groep 1 drie verschillende bloemen mee. 

De kinderen mochten eerst ruiken aan de bloem en bedenken wat ze mooi vonden. Daarna mochten ze eraan voelen en de bloem openmaken. Dat vonden ze heel leuk. Je krijgt dan ook opmerkingen als: “Wat heeft God het mooi gemaakt!”

Nu is het klaar

Toen ik net stageliep, merkte ik dat ik leidinggeven lastig vond. Ik wilde graag de leuke juf zijn. Dat merkte ik ook in het lesgeven, ze gingen steeds meer uitproberen. Halverwege het jaar kreeg ik dit ook als feedback. 

Ik ben mezelf gaan filmen en zag dat als ik dacht streng te zijn, ik nog steeds glimlachte. Kinderen nemen het dan niet serieus. Ik heb geleerd dat ik strenger moet zijn en soms gewoon moet zeggen: “Nu is het klaar.” 

Tweede middelbare school

Ik heb bewust gekozen voor Driestar hogeschool. Los van het feit dat dit de dichtstbijzijnde pabo was, vind ik het ook fijn dat ik hier leer hoe ik een Bijbelverhaal kan vertellen. Ik wil later ook op een christelijke school werken, dus het is fijn dat ik hier leer om christelijke elementen toe te passen. 

Er is een goede sfeer op deze hogeschool. Ik noem het weleens een tweede middelbare school. Ik volg de blokvariant. Daar heb ik bewust voor gekozen omdat ik van structuur houd. Nu kun je vijf weken student zijn en dan drie weken juf. Het loopt niet te veel door elkaar.

Ik woon bewust thuis, omdat ik dan meer aan schoolwerk toekom. Toch geniet ik ook van het studentenleven. Gouda is een leuke studentenstad. Ik zit op een studentenvereniging, waar serieuze en informele activiteiten elkaar afwisselen. Ik ontmoet daar studenten van allerlei opleidingen.

Lekker zingen

De colleges op de hogeschool vind ik leuk en leerzaam. Elke dinsdag hebben we koorzang, lekker zingen met elkaar. Daar geniet ik van. Ik vind een vak als communicatie of leidinggeven ook interessant. Dan leer je hoe je voor de klas kunt staan. 

We moesten onszelf filmen en ik kreeg als feedback dat ik beurten niet afsloot. Ik merkte dat als ik echt op een kind reageerde en niet meteen naar de volgende vinger ging, het kind ging glimmen. Dan word je zelf ook blij. Het is fijn om feedback van je docenten te krijgen, want dat helpt mij om de juf te worden die ik wil zijn.’