Ergens juf, overal juf. Dat heb ik gemerkt het afgelopen jaar. Elke donderdag en vrijdag loop ik stage. Soms tref ik de kinderen uit mijn stageklas ook buiten de schoolmuren aan. En af en toe worden de rollen dan zomaar omgekeerd. Zoals pas.
“Hé juf, u ook hier?” Terwijl ik een handdoek om mijn lichaam wikkel, wordt er op mijn rug getikt. Ik draai me om. Daar staat Saar uit groep 6. Verbaasd kijk ik haar aan. Dat is toevallig. Kom ik na jaren weer eens in een zwembad, tref ik een kind uit mijn klas aan.
Op mijn badslippers glibber ik naar het bad, waar mijn zus op me zit te wachten. Saar komt achter me aan. “Zullen we wedstrijdje doen, juf?” Oeps, ik weet niet of dat nou zo’n goed idee is. Ik houd niet van zwemmen. Mijn zus moest heel wat doen om mij hier te krijgen. En ik heb geen zin om blunders te maken in het bad. “Kom juf.” Saar springt al in het water. “Ik zal niet zo hard gaan.” Vooruit dan maar. Ik loop naar het trappetje en stap voorzichtig in het bad. Vanuit mijn ooghoeken zie ik mijn zus zacht lachen. Ja ja, denk ik. Lach jij maar.
Saar wint. Terwijl ik nog uit zit te puffen, klimt ze op de kant. “Ik kan van de duikplank, juf! Kijk maar!” Binnen mum van tijd staat ze boven. Zonder te aarzelen springt ze van de hoge duikplank af. “Nu kan jij niet achterblijven, Corline”, zegt mijn zus met een knipoog. “Kom, ik heb ook wel zin in een flinke duik.” Misschien heeft ze wel gelijk.
Wat bedremmeld klim ik achter haar aan de duikplank op. Mijn zus springt zonder moeite naar beneden. Ik wil het liefst terug. Maar ja, ik kan nu moeilijk terugkrabbelen. Voorzichtig schuifel ik naar voren en ik kijk de diepte in. Er komen rare kriebels in mijn buik. Ik durf niet. “U kan het!” hoor ik Saar aanmoedigend roepen.
Stiekem glimlach ik. Hoe vaak ik dat niet tegen haar gezegd heb… En nu sta ik zelf te trillen als een rietje. Zo voelt dat dus. “Je moet je ogen dicht doen, diep ademhalen en bij drie gewoon springen”, klinkt Saars heldere stem. “Eén...twee...drie!” De adrenaline giert door mijn lijf. Ik spring.
“Wauw juf! U kan gewoon van de hoge duikplank springen! Dat is echt cool!” Als ik boven water kom, is Saar door het dolle heen. Haar gezicht straalt. Ik voel me trots. Mijn zus en ik klimmen uit het bad. Het water druipt uit onze haren. “Doei juf!” Saar zwaait. Ik glimlach. Dankzij haar durfde ik te springen. Morgen zullen de rollen weer zijn teruggedraaid.
Morgen ben ik er weer voor haar.
Meer weten?
Zou jij ook wel voor de klas willen staan? Meld je dan aan voor onze online open avond op donderdag 12 mei. Je krijgt hier onder andere informatie over de deeltijdroute van de pabo op onze hogeschool!
