“Hé, ga jij dit jaar nog met je klas naar een museum?” “Ik? Nee hoor, mij niet gezien. Dat vinden míjn kinderen vreselijk saai, dat weet ik nu al.”
Twintig studenten van de minor Kunst & Kids lopen gewapend met pen, papier en camera door het Gouds Museum. In groepjes van drie staan ze te fluisteren bij een van de schilderijen van De (Nederlandse) School van Barbizon. Soms met hun neus er bijna bovenop: want ze moeten goed kijken!
Samen zie je meer, de studenten nemen elkaar mee: “Joh, kijk hier eens?” “O, dat was me helemaal niet opgevallen!”
Hoe kan het dat wij toch een regenboog zien, terwijl als je goed kijkt er eigenlijk alleen maar een fel aangezette toets gelig-wit is die vaag een boog tegen de inktzwarte lucht beschrijft?
“Welk tijdstip van de dag het is? Ik denk aan het eind van de middag, want…” Wat is het lastig om argumenten te vinden: onze impressie is vaak gebaseerd op onbewuste waarnemingen.
Compositieschets
Want, wat doet die ‘waterschilder’ nu precies om die spiegeling op het wateroppervlak te suggereren? En die ‘geen-koeien-maar-licht-schilder’, hoe vángt hij dat licht? En de ‘grijs-en-grauw-schilder’ … is dat nu vreselijk eentonig kleurgebruik of zullen we eens tellen hoeveel tinten grijs- groen hij gemaakt heeft? En proberen we voor die kleuren namen te bedenken in echte van Gogh-woorden?
Na een aanvankelijke aarzeling gaan de studenten toch aan het werk met de opdracht om een compositieschets (en/of -foto) van het schilderij te maken. De analyse die we daarvoor samen gemaakt hebben, geeft ineens mogelijkheden.
Molenraampje
Met deze beelden nog in ons hoofd, gaan we door een door-Ruysdaalse-wolkenluchten-overhuifd landschap naar Boezemmolen 6 in Haastrecht. De molenaar vertelt ons iets over water, bemaling, boezems, over de landschapscultuur en waarom déze molen juist híer staat. De regen striemt en soms breekt een waterig zonnetje door een wak in de wolken. Na een stevige klimpartij kunnen we boven in de molen door een klein molenraampje naar buiten kijken: de perfecte lijst om dit ‘wolkenluchten-schilderij’, dat in de collectie van zojuist niet zou misstaan.
Kunst verrijkt
In mijn droom zie ik de deze studenten binnen een paar jaar weer terug. Met hun eigen klas kinderen naar het museum. Als Interne Cultuur Coördinator (ICC’er) stimuleren ze andere leerkrachten binnen hun school enthousiast om met kunstonderwijs aan de slag te gaan. Omdat ze weten dat het bijdraagt aan de persoonsvorming van kinderen. Dat hebben ze immers zelf ervaren tijdens hun minor op de pabo: écht leren kijken naar kunst verrijkt je. En daarnaast heeft het ontzettend veel plezier om dit samen te doen.
"Hé, ga jij dit jaar ook met je klas naar een museum?”
“Zeker te weten! Mijn klas heeft er al om gevraagd en ze verheugen zich er op!”
Misschien wil jij kinderen van je eigen school ook (meer) met cultuur in aanraking brengen? Dan kun je lid worden van het platform Kunst & Kids, daar zijn mooie voorbeelden te vinden hoe je dat zou kunnen doen. En: Bij Museum Gouda (en alle andere musea van Nederland) ben je meer dan welkom met je klas!
