De docentenopleiding, een avontuur waarin je niet alleen leert om les te geven, maar ook ontdekt wat het betekent om jezelf te waarderen. Het is een ontwikkeling waarop je verandert van een student naar iemand die zich meer en meer een docent voelt. Niet omdat altijd alles goed gaat, wel omdat je altijd voor het goede gaat.
Zo begon het bij mij niet met de eerste stappen op de opleiding, maar op de school waar ik lesgeef. Ik solliciteerde drie jaar geleden naar een baan en stond een kleine vijf weken later voor de klas. Daar leerde ik het vak van mezelf tegenkomen. Een klas met 25 leerlingen blijkt een stuk pittiger te zijn als je niet zelf achter een tafeltje zit, maar voorin het lokaal staat. Ik twijfelde aan mijn keuze en vroeg me af wat ik me nou weer in mijn hoofd had gehaald.
Een halfjaar later, in september, startte ik daadwerkelijk de opleiding tot docent Nederlands. Daar leerde ik, en dat doe ik nog steeds, de didactische kant van het lesgeven en hoe ik een goede pedagoog moet zijn.
Passie
Op de opleiding leer ik niet alleen van de docenten, maar ook van medestudenten. Je deelt ideeën, lacht om dezelfde uitdagingen en helpt elkaar groeien. Een belangrijk onderdeel daarvan is dat je leert om te evalueren. En dan vooral het evalueren op de zaken die goed gaan.
We zijn snel geneigd naar de dingen te kijken die niet goed gaan. Een gefilmde les beoordeel je zelf vaak als slecht. Er gebeurt van alles achterin, wat je niet gezien hebt en dat frustreert. Het mooie is dat je docenten en medestudenten letten op wat er voorin gebeurt. Daar waar jij staat. Jij die je best doet om al het goede van het leven over te brengen; datgene waar de film echt over gaat: de passie voor het vak van docent.
Vertrouwd en veilig
Op het moment ben ik in dat deel van de opleiding waar het gaat over ouderbetrokkenheid. Het houdt in dat ouders en docenten samenwerken om ervoor te zorgen dat leerlingen de best mogelijke ondersteuning krijgen. Door te praten over wat er gebeurt in de klas en thuis, kunnen we samen zorgen dat de leerling zich fijn en veilig voelt in de klas, bij docenten en met zijn of haar resultaten.
Het evalueren en het – onder andere – leren over ouderbetrokkenheid zorgen ervoor dat je als student steeds meer zicht krijgt op je plek in de maatschappij. Je doet het voor de leerlingen en hun ouders, om jouw naasten een veilige en vertrouwde plek te bieden; maar je doet het ook zeker om jezelf een veilige plek te geven. Te weten dat je in staat bent jezelf tegen te komen, aan jezelf te twijfelen, maar ook de mogelijkheid hebt om die twijfel te overkomen, jezelf te ontwikkelen en je passie voor je vak steeds beter te uiten.
Drie jaar later
Nu, drie jaar later, gaan mijn lessen lang niet allemaal even goed. Ze gaan vaak beter dan die eerst lessen en als ze dat niet gaan, is er een ding dat wel beter gaat: mijn ontwikkeling.
Dus hierbij een momentje van respect voor de aanstormende docenten: wij zijn immers de bronnen van inspiratie, kennis en toewijding die ons onderwijs verrijken en onze samenleving sterker maakt. En voor degenen die deze reis maken: wees trots, vastberaden en een lichtend licht voor degene die je onderwijst. Je hebt nu geleerd dat dat ook over jezelf gaat.
