Een beetje zenuwachtig rijd ik het terrein op. De eerste dag op mijn stageplek voor dit jaar. Ik weet niet goed wat ik kan verwachten en heb veel vragen. Vind ik de doelgroep wel leuk? Kan ik mijn opdrachten hier uitvoeren? Voor ik pedagogiek ging studeren, hoorde werken op een zorgboerderij niet bij mijn plan.
Ik zet mijn fiets neer en kijk om me heen. Een net parkeerterrein met hier en daar een skelter. Verderop zie ik een paardenbak en weides met dieren. Ik haal nog keer diep adem en ga op zoek naar mijn collega voor vandaag.
Doelgroep
Elke keer is het weer spannend, zo'n eerste dag op een nieuwe stageplek. Dit jaar koos ik voor de dagbesteding op een zorgboerderij. Het lijkt me een interessante doelgroep en een mooi concept. De mensen in mijn omgeving trokken wel even een rimpel in hun voorhoofd toen ik vertelde waar ik mijn stage ging doen. Jij op een dagbesteding met mensen met een handicap? Dat wilde je toch nooit?
En Inderdaad: ik zei altijd stellig dat ik niet wilde werken met kinderen met een handicap. Toch liep ik vorig jaar stage bij deze doelgroep en dit jaar dus weer. Op een of andere manier trekt het werken met deze doelgroep me toch aan. Wat het precies is? En achteraf ben ik zo blij met mijn keuze voor deze zorgboerderij.
Waterdichte laarzen
Het is best wennen, mijn stageplek. Poep scheppen in het weiland en dan tot aan je enkels in de modder staan (gelukkig waren mijn laarzen écht waterdicht). Geiten en alpaca's eten geven en dat samen met deelnemers die de hun eigen aanpak en ondersteuning nodig hebben en op hun speciale manier vragen om aandacht, liefde en veiligheid.
De eerste dagen moeten de deelnemers nog erg aan me wennen, maar na een paar weken ontdooien ze en word ik opgenomen in hun wekelijkse schema. Dat blijkt wel uit de vraag die ik standaard krijg van een deelnemer: 'Hé Emma, jij bent er toch altijd op dinsdag?' Elke week vraagt hij het en elke keer geef ik hetzelfde antwoord: 'Ja, ik ben er altijd op dinsdag!' Het geeft me een warm gevoel dat ik in zijn wekelijkse schema ben opgenomen.
Ik geniet met volle teugen. Van de simpele vragen en grapjes van de deelnemers, de vrolijkheid als ze een goede dag hebben, maar ook van het nukkige gedrag als ze een minder goede dag hebben en de uitdaging die het geeft om daar goed mee om te gaan.
Grenzen trekken
Veel te snel komen de weken tot een einde en moet ik al weer bijna afscheid gaan nemen. Ik heb zoveel nieuwe dingen geleerd. Bijvoorbeeld echt kijken naar de deelnemer en mijn gedrag aanpassen op dat van hem. Deelnemers beschermen voor dingen die niet voor hun oren zijn bedoeld, want reken maar dat ze goed luisteren en alles onthouden! Samen lol maken, maar ook streng zijn als het moet, grenzen trekken waar de deelnemers niet overheen mogen gaan. De theorie die we tot nu toe hebben behandeld op de opleiding, heb ik letterlijk zien gebeuren in de praktijk.
Missen
Mijn laatste dinsdag is aangebroken. De hele dag ben ik bezig met dingen die ik voor het laatst doe. Samen met de deelnemers maak ik het hok van de alpaca's schoon, geef ik de hertjes water en hooi en leeg ik de kruiwagens met mest. Het voelt goed dat ik mijn stage kan afronden, maar elk eind heeft ook iets verdrietigs. Halverwege de dag hoor ik: 'Hé Emma, jij bent er toch altijd op dinsdag?' Ik zucht en zeg dan: 'Ik was er altijd op dinsdag, maar vandaag ben ik er voor het laatst.' Hij kijkt me even aan en vraagt: 'Waarom dan?' Voordat ik een goed antwoord kan geven, is hij al weer vrolijk bezig met werken. Ik glimlach even. Waarschijnlijk ga ik hem meer missen dan hij mij.
