Linda blogt: Orde houden

Het enige wat ik kon doen, was mijn les tot in de puntjes voorbereiden. Dat had ik dan ook gedaan en de les verliep echt heerlijk. Ik legde een nieuwe psalm uit. De kinderen dachten goed mee en zaten allemaal rustig op hun stoeltjes. Maar er was wel één nadeel, ik was heel snel klaar met de les.

De les daarna zou ik ook geven. Een rekenactiviteit waarbij het ging om het erbij en eraf trekken in stapjes van een of twee. Mijn slb'er was daar ook wel nieuwsgierig naar en ze wilde nog wel een les van mij zien. Qua tijd kon dat prima, want de lessen zijn niet heel lang bij de kleuters. Het idee was om een pan met water te vullen en er pingpongballetjes in te doen als soepballen. Door er een paar uit te halen, of juist er weer bij te doen konden we leren tellen vanaf een willekeurig getal in plaats vanaf de 0 of 20.

De leerlingen vonden het leuk. Meer dan leuk. Ze waren zo enthousiast dat ze allemaal naar de pan toe kwamen. Er was geen overzicht meer. Mijn slb'er wilde met de juf praten en ondertussen mocht ik verdergaan met mijn les. Dus ik stond er alleen voor. De deur was amper gesloten, toen het kabaal losbarstte. Er werden pingpongballetjes gepakt en door het lokaal gegooid, er werd met een lepel in het water geslagen en iedereen maakte herrie. Ik kon wel door de grond zakken. Zo heerlijk als de vorige les ging, zo moeizaam ging deze.

Chaos.

Ik kon maar één ding bedenken waardoor de leerlingen weer rustig zouden worden. . Zingen, daar zijn ze dol op. En jawel, ze werden langzamerhand weer rustiger. Toen ’de juf en mijn slb’er terugkwamen hing er een heerlijke ontspannenheid in het lokaal. Er was er niets meer van de chaos te zien. Dit is leren. Orde houden lukt niet in één keer, maar gaat met ups en downs.