Warm maken voor het ambt van leraar

Ruim vijftien jaar had ik als leerkracht en directeur in het primair onderwijs een buitengewoon fijne tijd. Als ik opnieuw voor de keuze stond, zou ik daar weer volmondig ja op zeggen. De afstand woon-werk werd op een gegeven moment teveel. Daarom heb ik mij georiënteerd op een overstap. In mijn huidige baan combineer ik mijn functie van teamleider met die van docent Nederlands op VMBO-TL. Een prachtige combinatie: volop contact met leerlingen en daarnaast ambulante taken.

Samen met leerlingen op zoek

Waarom het onderwijs? Er zijn volgens mij weinig beroepen waar je zo van betekenis kunt zijn voor de ander en in het bijzonder voor kinderen en jongeren. Iedere dag is vol dynamiek. Je geeft les, draagt bij aan vorming en voert gesprekken over de interesses en het dagelijkse leven van jongeren. En Nederlands, ja, daar heb je voor mijn gevoel je hele leven mee te maken. Goed verzorgd je eigen taal kunnen gebruiken is van waarde voor je verdere leven. Om je heen is ook enorm veel taal. Hoe duid je (oude) teksten? Wat is de bedoeling van schrijvers? Wat zegt literatuur over de maatschappij? Dat zijn vragen waar ik samen met leerlingen naar op zoek ga.

Verrassende verbinding

Ik heb in Gouda de pabo gedaan. Dat is achteraf gezien een vormende en waardevolle tijd geweest. De herinneringen waren dus positief. Toch heb voor ik de studie Nederlands ook informatie ingewonnen bij andere hogescholen. Ik heb voor Driestar hogeschool gekozen omdat de kleinschaligheid me aansprak, en het persoonlijke contact tussen docent en student. En daarnaast vind ik onderwijs gebaseerd op het christelijk-reformatorische gedachtegoed ook van groot belang voor een vak als Nederlands.

Christelijk leraarschap is bij Driestar hogeschool geen wassen neus. In de praktijk zie ik terug wat de hogeschool belooft. De docenten bereiden de openingen van de collegeavonden goed voor en proberen altijd een verbinding te maken met de inhoud van het college of de actualiteit. Maar daar bleef het niet bij. Mijn verwachting was dat ‘identiteit’ of ‘de Bijbel’ vooral een rol zou spelen bij literatuurcolleges, maar dat was niet het geval. Ook bij meer ‘technische’ vakken zochten de docenten vaak op verrassende wijze verbinding met de Schepper, de schepping en het christenzijn. Wat dat betreft waarde(n)vol onderwijs, want dat gaf mij weer handvatten om het ook zo te doen in mijn eigen lessen.

Prioriteiten stellen

Bij mijn oriëntatie kreeg ik het advies het zijinstroomtraject te doen, een maatwerktraject dat past bij mijn vooropleiding en ervaring. Ik kreeg bepaalde vrijstellingen zodat ik de opleiding in twee jaar af kon ronden. Maar evengoed was het afzien, hoor: zorgen voor een strakke planning, prioriteiten stellen in je leven en keuzes maken. Dat was niet altijd leuk, maar vooral vond ik deze studietijd een prachtige periode. Het deed me dan ook erg goed dat na twee intensieve jaren de hele (!) vakgroep Nederlands aanwezig was bij onze diplomauitreiking.

Jong meenemen

Twee van mijn kinderen mochten mee naar de diplomauitreiking. Ik wil ze natuurlijk alvast warm maken het prachtige ambt (Luther) van leraar. Mijn vrouw, die ook juf is, en ik zien het nijpende personeelstekort in het onderwijs. Daarom vertellen we hen veel over onze fijne pabotijd en het werk voor de klas. De jongens hebben genoten van de rondleiding door het gebouw. Dus, heb je kinderen? Neem ze dan jong mee voor een kijkje bij Driestar hogeschool.

Kies voor de Driestar!

Ik heb nog een oproep voor mensen die twijfelen over het gaan doen van een lerarenopleiding. Loop een of twee collegeavonden mee, dan proef je echt de sfeer en kun je je vragen stellen. En twijfel je over een hogeschool? Kies voor de Driestar! Een duidelijke, christelijke basis, warm, persoonlijk, betrokken en maatwerk.