Toen ze in Ethiopië woonde en samen met haar man een boerenbedrijf runde, ontdekte Heleen Stam al dat ze het onderwijs interessant vond. Stilzitten bleek niets voor haar en inmiddels zit ze al in de afstudeerfase van haar deeltijdstudie voor docent Engels aan de Driestar hogeschool. Stam: “Ik wil graag van waarde zijn in de levens van jongeren.”
Dit artikel verscheen eerder op CIP.nl.
Stam werkte samen met haar man in Ethiopië in een boerenbedrijf. “We konden van betekenis zijn en mensen in aanraking brengen met onze christelijke normen en waarden.” Heleen verzorgde de organisatorische kant van de boerderij, haar man Peter deed de uitvoering. “Toen dat liep, en ik alleen nog hoefde te monitoren, keek ik om mij heen: waar kan ik van waarde zijn? Ik deed een dagdeel per week vrijwilligerswerk op de internationale school in het dorp en ontdekte dat het mij trok. Kennis overdragen vind ik mooi, net als het overbrengen van mijn enthousiasme.”
Nu ze terugkijkt op de zeven jaar in Ethiopië ziet ze dat ze in die tijd veel leerde. Stam: “Natuurlijk leerde ik over het opzetten van een boerderij, maar ook over het aannemen van mensen, bijvoorbeeld. Iedere persoon die je aannam, was in staat zich te onderhouden. Het mooiste vind ik het resultaat op lange termijn: toen ik vorig jaar contact had met de mensen daar, zeiden ze: “Jullie hebben ons vooral waarden en normen bijgebracht, tot op de dag van vandaag.” Dan denk ik: ‘Yes!’”
Feeling met onderwijs
Voordat ze samen met haar man terug in Nederland kwam, zocht Stam een invulling voor haar leven in haar thuisland. Dus zocht ze contact met Driestar hogeschool, om zich te oriënteren op de lerarenopleiding Engels. “In Ethiopië was ik ook veel bezig met Engels, daar zag ik wel wat in. Overigens wilde ik nog niet direct beginnen met de studie, we vroegen ons af hoe de kinderen in Nederland zouden wennen. Ik wilde eerst een jaar settelen en de kinderen laten wennen.” Eenmaal in de nieuwbouwwoning bleek een rustig leven niets voor haar. “De muren kwamen op mij af. In Ethiopië was ik altijd bezig en heerste op het boerenerf een bepaalde reuring. Voor de kinderen bleek de overstap verrassend makkelijk: daar hebben we als ouders zelf nog meer mee getobd.”
Verder lezen? Lees het hele artikel hier.
