'Als ik kinderen of jongvolwassenen zie genieten, geniet ik ook'

‘Het is zo mooi om er voor hen te zijn en ze in een veilige omgeving te zien. Als ik kinderen of jongvolwassenen zie genieten, geniet ik ook.’ Om zich extra te verdiepen volgt ze momenteel de opleiding Pedagogiek aan Driestar hogeschool.

‘Na mijn middelbare school volgde ik de opleiding Maatschappelijke Zorg aan het Hoornbeeck College. Die opleiding duurde drie jaar. Ik liep drie keer stage en zag dat ik echt het verschil kon maken. Dat gaf voor mij de doorslag om met jeugdigen te gaan werken. Ik wilde graag doorleren en besloot Pedagogiek te gaan studeren aan Driestar hogeschool. Dat doe ik met heel veel plezier. 

Puur en enthousiast

Op maandag en dinsdag werk ik op een zorgboerderij en verzorgen we daar dagbesteding voor jongvolwassenen met een verstandelijke handicap. De meesten zijn ongeveer tussen de 16 en 26 jaar. 

Op de zaterdag en in de vakanties werk ik op dezelfde zorgboerderij met kinderen tussen de 3 en 18 jaar. Zij hebben geen verstandelijke beperking, maar bij hen is er sprake van gedragsproblematiek wat voortkomt uit verschillende stoornissen, zoals bijvoorbeeld autisme, of uit hun gezinssituatie. 

Mijn hart ligt bij beide doelgroepen. De verstandelijk gehandicapten jongvolwassenen zijn zo puur, enthousiast en worden van kleine dingen blij. De jeugdigen met wie ik werk zijn vaak jonger. Hun problematiek is heel anders, waardoor de dag minder voorspelbaar is. 

Genieten 

Na mijn eerste stagedag zei ik toen ik thuiskwam: “Dit wil ik echt niet als beroep.” Ik vond het vreselijk. Voor mijn gevoel was het een grote chaos en had ik de kinderen niet onder controle. Dat is nu absoluut anders. 

Met de tijd leer je elk kind beter kennen waardoor je ontdekt waar het kind ondersteuning nodig heeft. De relatie die je opbouwt in combinatie met de kennis die je tijdens de opleiding opdoet zorgt er voor een groot deel voor dat je het kind steeds meer kan bieden wat het nodig heeft. 

Ik vind het mooi om kinderen deze veilige plek te bieden. Ik ben er graag voor hen en op deze manier kunnen we hen even uit de problemen halen. Je ziet hun blije koppies en dat is zo mooi. Als ik hen zie genieten, is het voor mij voldoende. Ik probeer het de kinderen echt naar hun zin te maken en met de activiteiten aan te sluiten bij hun interesses. 

Zo maken we weleens een wandeling met de honden, borstelen we de pony’s, knuffelen we de lammetjes, gaan we op uitstap naar het bos of bakken we broodjes en roosteren we marshmallows boven het kampvuur.  

Drijfveer 

Zelf heb ik het geluk gehad dat ik in een fijn gezin ben opgegroeid, met christelijke ouders en in een stabiele omgeving. Daardoor kon ik me goed ontwikkelen. Heel veel kinderen hebben dat niet. Ik vind het waardevol dat ik voor deze kinderen iets kan betekenen, in de hoop dat ze toch een stabiele toekomst kunnen krijgen. 

Tegelijkertijd weet ik dat ik een kleine rol speel in hun leven. Ik zie sommigen maar zes uur per week. Toch hoop ik dat ze er echt wat aan hebben. Misschien denken ze later wel: die juf op de zorgboerderij heeft mij altijd gezien, zij was altijd lief en heeft me nooit veroordeeld en afgewezen.  

Weekplanning 

Elke woensdag ga ik naar Gouda voor de colleges en op donderdag en vrijdag besteed ik mijn tijd aan schoolwerk. Ik heb voor mijzelf een goede balans gevonden tussen werk en school. Je hebt discipline nodig om het schoolwerk bij te houden, maar dan hoef je aan het eind van het semester geen stress te hebben.

Ik heb getwijfeld waar ik Pedagogiek zou studeren. Ik heb heel mijn leven al op christelijke scholen gezeten en wilde weleens buiten de deur kijken. Tegelijkertijd besefte ik: Op school word je gevormd tot een professional. 

Bij een sociaal beroep vind ik de christelijke identiteit heel belangrijk. In het werkveld krijg je veel te maken met niet-christelijke mensen en dilemma’s die in strijd zijn met jouw waarden en normen. 

Het is belangrijk dat je weet waar je voor staat en hoe je daarmee moet omgaan. Daarom heb ik ervoor gekozen om naar een christelijke hogeschool te gaan. Ik ben blij met die keuze. Op Driestar hogeschool gaat alles terug naar de kern, de Bron. 

Kennis 

Dankzij de colleges doe ik veel kennis op. Die kennis kan ik toepassen in de praktijk. Ik kijk anders naar kinderen. Ik denk nu steeds: Wat werkt? Waar heeft een kind behoefte aan? Als je daar eenmaal achter bent en het kind daarin kunt ondersteunen, dan word je zelf ook erg blij. 

Je merkt dat de botsingen tussen jou en het kind minder worden en dat je relatie ook verbetert. Zo kan ik nu meer geduld opbrengen en beter relativeren, want ik weet dat het gedrag van een kind ergens vandaan komt. 

Een uitspraak die me altijd is bijgebleven, luidt: Niemand is een klier voor zijn plezier. Er is een kindje bij ons dat niet goed tegen gezag kan. Onbewust irriteerde het kind me. Ik dacht dan: Wij geven hier leiding, jij luistert maar gewoon. Daardoor kwam ik soms best dominant op hem over, waardoor het botste. 

Onlangs hadden we college over de Roos van Leary wat gaat over communicatie en interacties tussen mensen. Door een andere houding aan te nemen en minder direct en leidend te zijn, maar wel duidelijk en consequent te blijven in mijn verwachtingen, heb ik duidelijk verschil gezien en ervaar ik minder problemen met het begeleiden van hem.

Wat ik ook fijn vind aan de hogeschool is het contact met je studiegenoten. Ik vind het fijn om met hen te brainstormen. Veel van hen werken ook in het praktijkveld. We wisselen ervaringen uit en ik neem dat weer mee in mijn eigen praktijk. Zij en de colleges zetten mij aan het nadenken: Wie ben ik en welke professional wil ik zijn?’