‘Als jij enthousiast bent over de lesstof, kun je kinderen ook enthousiast maken’ 

Inmiddels volgt ze de lint-route van de pabo aan Driestar hogeschool. ‘Elke donderdag en vrijdag ben ik op de basisschool te vinden. Dat vind ik erg leuk, want ik geniet van de energie die kinderen hebben en krijg zelf ook energie van het contact met hen.’   

‘Kinderen zijn heel puur. Ze geven bijvoorbeeld mooie antwoorden op vragen en reageren verrassend eerlijk. Ik vertelde een tijdje terug een Bijbelverhaal naar aanleiding van Jesaja 55 vers 6. Daar staat: “Zoekt den HEERE, terwijl Hij te vinden is; roept Hem aan, terwijl Hij nabij is.” 

Ik vond het heel mooi om deze boodschap aan de kinderen door te geven. Na het Bijbelverhaal kwam er een kind naar me toe. In zijn hand had hij een briefje waarop stond: “Ik hoef niet bang te zijn in het donker, want dan is de Heere bij mij en zoek ik Hem en ga ik bidden.” Ik vond het zo bijzonder dat hij mij dit briefje gaf. 

Blijkbaar durfde hij het niet te vertellen, maar wilde hij het wel graag met mij delen. Dat doet mij als juf goed, want het herinnert mij er weer aan waar ik dit werk voor doe. Als juf sta je in dienst van de Heere en mag je het Evangelie verder verkondigen. 

Groepsknuffel 

Inmiddels heb ik een aantal maanden meegekeken in groep 1, groep 4 en groep 8. Vooral de jongere groepen vind ik erg leuk. Je kunt in de lagere groepen heel creatief zijn. In groep 1 kun je bijvoorbeeld veel knutselen. Ik merk dat ik daar gemotiveerd van word: ik doe erg mijn best om wat leuks te bedenken en goede lessen te geven. Als je zelf enthousiast bent over de lesstof, kun je kinderen ook enthousiast maken. 

Ik zou mezelf vooral omschrijven als een creatieve juf. Ik merk dat kinderen het soms lastig vinden om te schakelen naar een volgende les. Daarom verzin ik altijd een klein spelletje of laat ik ze even rekken en strekken tussen de lessen door. Ik laat ze bijvoorbeeld iemand op de Noordpool nadoen of vertel een raadsel waar ze over na moeten denken.  

Toen ik wegging bij groep 1 vond ik dat enorm jammer. Na de laatste lesdag kwamen er ineens twee kindjes naar mij toe en ze gaven mij een knuffel en een kus. “U bent een lieve juf,” zeiden ze. En: “We gaan u echt heel erg missen.” Toen kwam ineens de hele klas op mij af en gaven ze me allemaal een knuffel en ze riepen dat het zo leuk was met mij. Op een gegeven moment dacht ik: “Nu kan die wel weer, haha” maar zoiets doet je enorm goed. 

Hier wil ik blijven 

Ik volg de lint-route van de pabo. Dat houdt in dat ik elke maandag en dinsdag naar de hogeschool ga. Op woensdag heb ik zelfstudie en op donderdag en vrijdag ga ik naar een basisschool op Urk. 

De afstand tussen IJsselmuiden en Gouda is groot, maar ik ben graag thuis dus wilde liever niet op kamers. Ondanks de afstand ben ik blij dat ik voor Driestar hogeschool gekozen heb. De eerste dag dat ik op Driestar hogeschool aankwam, dacht ik: Hier wil ik blijven. Er is zo’n leuke sfeer. Ik kan het niet eens goed omschrijven, maar je voelt je er thuis. Het is niet heel groot, je hebt een leuke studentenruimte met een piano en pingpongtafel. 

De studenten die er rondlopen zijn erg open en sociaal. Ik vind het mooi dat we vanuit de Bijbel leren. Je leert hoe je een Bijbelverhaal kunt vertellen en begint elke dag met een dagopening door een student. Dat vind ik fijn, want je moet je dan goed voorbereiden. 

Met onze leergemeenschap zingen we soms bij de piano. Ik herinner me een les waarin we met elkaar gebedspunten moesten opschrijven rondom thema’s zoals de familie, de wereld en jezelf. Dat was heel persoonlijk, maar het is mooi om dit met je klasgenoten te delen. Deze gebedspunten namen we vervolgens mee in een gezamenlijk gebed. Dat is toch mooi?  

Colleges 

Het fijne aan de colleges is dat je daar ook je vragen kunt delen. Stel dat je op de basisschool iets meemaakt, dan kun je dat delen en iedereen geeft je tips. Niet alleen docenten, maar ook medestudenten geven antwoorden op vragen als: “Hoe ervaar jij dat? Hoe los jij dat op?” 

Zo krijg je van alle kanten oplossingen en kun je die weer uitproberen. Daardoor leer je echt om een betere leraar te worden. Ik wist zelf bijvoorbeeld nooit hoe ik een straf moest geven en welke straf dan op welk moment. Ik heb geleerd: Bedenk eerst je straf voordat je met je les begint. Zo kom je niet voor verrassingen te staan. Dat werkt. 

Rondje rennen  

Het voordeel van de lint-route vind ik dat je elke week op de basisschool bent. Op die manier kun je direct in de praktijk toepassen wat je tijdens je colleges leert. Ik had een jongetje dat heel druk was in de klas. 

Op de hogeschool was gezegd: Je kan hem de hele tijd straf geven, maar hij wacht er eigenlijk op. Ik merkte bij hem de houding: “Ik doe die straf wel even.” Toen dacht ik dat ik het anders moest aanpakken. Hij is erg druk in zijn hoofd. Ik dacht: Als ik hem een rondje laat rennen, of een activiteit laat doen, is hij daarna misschien rustiger. Toen hij zich de volgende keer misdroeg, moest hij zich van mij tien keer opdrukken.

Je ziet dat zoiets beter werkt en dat hij dan weer rustig wordt. Ik leer ook dat ik fouten mag maken. Je wilt je lessen graag perfect hebben, maar dat kan niet. Je leert elke dag. Dat zeggen mijn werkplekbegeleiders ook over zichzelf. En dan denk ik weer: O ja, het kan niet perfect zijn. Dat hoeft ook niet. Kinderen verdienen het om zo goed mogelijk onderwijs te krijgen en daar ligt mijn uitdaging.’