Joshuah: 'Onderwijs is voor mij een manier om de wereld te veranderen'

‘Mijn eerste kennismaking met Driestar hogeschool was in 2014, toen ik pabostudenten van Driestar hogeschool ontmoette. Zij verbleven samen in Ghana en ik liet hun ons land zien. Op uitnodiging van een van hen ging ik in 2015 naar Nederland. Dat veranderde mijn leven. 

Toen ik terugkwam in Ghana maakte ik mijn studie af en liep ik stage. Daarna wilde ik uiteraard weer naar Nederland gaan. In 2016 volgde ik de International Class aan Driestar hogeschool. Weer een jaar later trouwde ik met mijn vrouw. Je raadt het al: zij is een van de twee studentes die ik in Ghana had rondgeleid. 

Leraar als tuinier 

Het lesgeven aan jonge kinderen vond ik altijd erg leuk. Zij zijn kleine zaadjes waar we voor moeten zorgen. Juist als ze jong zijn kunnen we ze voeden en ze vormen. Ik zie elke leraar als een tuinier. Je hebt allerlei jonge plantjes op je veld. Als je iets doet, heeft dat effect op je planten. Als je ze te veel water geeft, gaan de plantjes dood. Als je ze verkeerde grond geeft, gaat het ook niet goed.

Brug 

Een docent is iemand die een brug moet slaan tussen de leraren en de leerstof. Ik gedraag me vaak als een van de leerlingen. Daardoor kun je dicht bij ze staan. Als het tijd is voor de les, ben ik degene die het uitlegt en zijn zij degenen die luisteren. De manier waarop ik de leerlingen zie en de manier waarop ik interactie met hen heb, maken mij een unieke docent. 

Tijdens de pauze ga ik vaak op het plein staan en praat met de leerlingen. Buiten de les kan ik ze dingen over het leven vertellen, waar de wereld om gaat en wat ik heb meegemaakt. In het klaslokaal is daar minder tijd voor, dan moet je vooral de lesstof uitleggen. Ik zeg altijd: De relatie met je leerlingen is veel belangrijker dan de lessen die je geeft. Heel veel lesstof vergeten de leerlingen, maar ze zullen niet vergeten welke band ze met je hadden en hoe ze zich bij je in de klas voelden.  

Leren van pedagogen 

Toen ik in Nederland kwam wonen, kon ik geen basisschoolleraar meer zijn. Daar is mijn Nederlands niet goed genoeg voor. Daarom volg ik momenteel de opleiding tot leraar Engels. Uiteraard aan Driestar hogeschool. Ik had hier al relaties opgebouwd en kende al veel docenten. De docenten van deze hogeschool staan altijd voor je klaar. Daarin kun je echt zien dat ze christen zijn. 

Het belangrijkste wat ik op deze hogeschool heb geleerd is wat we kunnen leren van pedagogen. Janus Korczak is een pedagoog die mij erg aanspreekt. Hij ziet het onderwijs op dezelfde manier als ik. Hij wil er voor de leerlingen zijn, heeft oog voor de verschillende persoonlijkheden en ziet de leerlingen als volwaardige mensen die je met respect moet behandelen. 

Luisteren en bevragen 

Lesgeven in Nederland is totaal anders dan in Ghana. Daar moet ik erg aan wennen. In Ghana hebben docenten heel veel gezag. 

Als een Nederlandse leerling iets doet wat niet goed is, kan ik hem even vragen om op de gang te staan om de klas rustig te krijgen. Zo’n leerling staat dan op en vraagt meteen: “Waarom moet ik naar de gang?” Ik leg dan uit: “Je maakt het onrustig en ik wil dat het rustig is.” “Maar meneer, iedereen praat, dus waarom moet ik dan naar de gang?” Leerlingen stellen zoveel vragen en accepteren het gezag van de docent niet automatisch. 

Ook vind ik dat Nederlandse leerlingen vreemde straffen krijgen. Ze moeten strafschrijven, maar wat leren ze daar nu van? Of ze moeten nakomen, maar de schooldagen duren al zo lang. In Ghana gebeurt dat niet. Daar heeft elke klas een of twee leerlingen die de docent helpen. Zij schrijven de namen op van leerlingen die tijdens de les praten. Aan het eind van de les geven ze het briefje met namen aan de docent en die geeft de leerlingen straf. Dat zijn dan echte straffen zoals een week in stilte werken. Ghanese leerlingen luisteren meer en bevragen minder. 

Oliebollen en snoepjes 

Gelukkig zijn er ook genoeg leuke dingen aan het lesgeven in Nederland. Elke klas heeft iets speciaals. Ik heb bijvoorbeeld een klas waarin iedereen van muziek houdt. Ik gebruik wel eens muziek om een les te introduceren of als aanvulling op de dagopening, waarbij ik de leerlingen laat nadenken over de boodschap die zij uit de muziek halen. Zo kun je de Bijbel hier ook heel mooi bij betrekken. 

De “fun part” van het lesgeven is ook de interactie met de leerlingen. Zo vragen ze me: “Sir, what’s your favorite Dutch food?” Dan zeg ik: “Oliebol.” “Meneer, zal ik een oliebol voor u kopen?” De volgende dag komen ze dan mijn lokaal binnen met een zak oliebollen.

Toekomst 

Ik heb geen idee wat morgen brengt en hoe de komende maand zal zijn. Ik denk vooral aan het nu. Nu is de tijd om onze dromen te volgen en de wereld te veranderen. Dat probeer ik te doen door mijn lessen. 

Pas zagen leerlingen in het lesboek het woordje “divorce” staan. Eén van de leerlingen zei: “Meneer, wij zijn toch een reformatorische school? Waarom moeten we het dan over scheiden hebben?” Dat zijn de momenten waarop je de les stil moet leggen en moet praten. Je kunt ze dan uitleggen: Dit is wat er gebeurt in onze samenleving. Ze moeten weten wat het is en wat ze moeten doen om lief te hebben. Dit is de manier waarop ik mijn planten laat groeien.’