'Ik doe het voor de leerlingen, voor hen wil ik een goede docent zijn'

‘Als je me vraagt of ik leraar ben om het vak of om de leerling, dan zeg ik meteen dat ik het doe voor de leerlingen. Het contact met leerlingen vind ik het allerleukst aan het lesgeven. 

Onlangs heb ik mijn rijbewijs gehaald. Toen ik de klas binnenkwam, riepen de leerlingen meteen: “Mevrouw, gefeliciteerd met uw rijbewijs. Mogen we een keertje meerijden?” Dat soort kleine interacties vind ik zo leuk. Daar doe ik het voor. Ik houd niet van nonchalante leerlingen. Pas moest ik aan een aantal leerlingen werkwoordspelling uitleggen. Er was er een bij en hij zei: “Dit boeit me niet.” Dan denk ik: doe even mee, ik zit hier voor jou, hoor.

Overgestapt

Ik heb altijd gedacht dat ik lerares wilde worden, ik weet niet waarom. Ik houd van uitleggen en ik neem graag het voortouw. Op de middelbare school vond ik het vak wiskunde heel leuk en ik was er ook goed in. 

Daarom besloot ik me in te schrijven voor de opleiding tot docent wiskunde, maar ik vond de opleiding echt heel moeilijk. Als je een wiskundeknobbel hebt, is het vast goed te doen, maar ik kwam erachter dat ik die blijkbaar toch niet heb. Ik haalde mijn toetsen niet en dat motiveert niet. Het lesgeven vond ik wel heel leuk. Ik heb aan mijn studieleider gevraagd of ik over kon stappen naar de opleiding voor docent Nederlands. Gelukkig kon dat. Ik merk dat dit veel beter bij me past. 

Goede docent

Elke donderdag ga ik naar de hogeschool. Vaak heb ik van vijf uur in de middag tot tien uur ’s avonds colleges. Omdat ik in Goes woon, ben ik dan pas om half een thuis. Mensen vragen me weleens waarom ik helemaal uit Goes naar Driestar hogeschool in Gouda ga. 

Ik wilde buiten Zeeland kijken, zonder op kamers te gaan, want dat kost veel geld. Daarnaast is Driestar hogeschool bekend en christelijk. En misschien wel de belangrijkste reden waarom ik voor Driestar hogeschool koos, is dat je hier een duale opleiding kunt volgen. Ik loop twee dagen stage en volg een dag colleges. Ik leer hier veel. 

Soms is de opleiding wel pittig en zorgt het voor stress. Je moet bijvoorbeeld veel opdrachten maken. Maar als ik dan in de praktijk zie waar ik het voor doe, doe ik dat graag. Ik doe het voor de leerlingen, voor hen wil ik een goede docent zijn. 

Op de gang

Sommige mensen twijfelen of het onderwijs wat voor hen is, omdat ze niet weten of ze orde kunnen houden. Ik was zelf nooit bang of ik wel orde kon houden. Je moet je daar niet te druk om maken. Als je een klas hebt met leerlingen die stennis willen schoppen, doen ze dat toch wel. Het is maar net hoe je daar zelf mee omgaat. Je moet zoeken welke manier van lesgeven bij je past en hoe je kunt voorkomen dat je les een chaos wordt. 

Ik gaf eens in een vmbo-klas les en toen ging het niet zo goed. Het was heel rumoerig in de klas. Ik waarschuwde een van de jongens en zei: “Nu is het klaar, anders zet ik je op de gang.” Het jochie ging door en ik zette hem dus op de gang. “Dan mag je daar even leuk gaan doen,” zei ik. 

Ik maakte mijn uitleg af en heb de klas aan het werk gezet. Daarna haalde ik hem van de gang en had ik een goed gesprek met hem. Door met ze te praten kun je deze leerlingen sturen. De rest van het jaar ging het goed. Mijn vorige begeleider zei tegen mij: “Je hebt een duidelijke leerkrachtrol, dat zit gewoon in je.”

Nog niet

Behalve de informatieve colleges op de hogeschool hebben we met enige regelmaat ook bijeenkomsten vanuit de Zeeuwse Academische Opleidingsschool. Hier krijg ik veel tips die ik meteen kan toepassen. Een voorbeeld: Leerlingen zeggen heel vaak: “Nee, dat kan ik niet, ik snap er helemaal niets van.” Als docent vraag je dan: “Wat snap je dan niet?” Vaak kom je dan niet verder en zegt een leerling: “Ik snap niets.”

Als een leerling tegen je zegt dat hij of zij het niet kan, moet je niet zeggen: “Natuurlijk kun je het wel.” Je moet zeggen: “Nee, je kan het nog niet, maar ik ga het je nu leren.” Dat vond ik een mooie eyeopener. Die gebruik ik nog steeds.’