Dit is deeltijdstudent Annelies: ze staat al twintig jaar voor de klas maar houdt nog steeds van spontane plannetjes.
‘Ik hou van spontane acties. Ruimte maken voor grapjes of even de muziek aanzetten en een gek dansje doen met elkaar. Een tijdje geleden gaf ik op donderdagmiddag een biologieles die niet zo lekker liep: de kinderen waren rumoerig en verloren hun concentratie. Ik zei tegen het drukste kind dat hij die biologieles van me over moest nemen. Zodra hij voor de groep stond, kwam hij helemaal in zijn rol, en raakte de klas enorm betrokken. Ik denk dat de kinderen toen meer geleerd hebben van het onderwerp dan als ik was door blijven gaan. Zo blijf je steeds nieuwe dingen ontdekken in de lespraktijk.
Zo ga ik ook met mijn beroep om: twintig jaar sta ik al voor de klas, en met heel veel plezier! Wel ben ik op zoek naar verdieping. Ik wil in een andere rol met ouders en kinderen gaan werken. Deze deeltijdstudie pedagogiek geeft daar mogelijkheden voor. Ik begeleid op dit moment een jongen met weinig zelfvertrouwen die langzamerhand mooie stapjes aan het maken is en steeds meer gaat geloven in zijn eigen kunnen: zo mooi om te zien! Het raakt me als ik kinderen zie die een negatief zelfbeeld hebben. Of kinderen die snel ‘Ik kan dat niet!’ roepen, of: ‘Ik ben dom!’ Daar ga ik ook altijd zo snel mogelijk mee aan de slag. Een andere reden om voor pedagogiek te kiezen is het toenemende aantal problematische thuissituaties. Ik gun elk kind een zorgeloze jeugd en een plek waar ze onbevangen en liefdevol kunnen opgroeien. Als pedagoog hoop ik daaraan bij te kunnen dragen.
Tijdens de studie is veel aandacht voor je professionele ontwikkeling rondom thema’s als omgaan met ouders, gesprekstechnieken, ontwikkelingspsychologie. Persoonlijk merk ik dat ik het meest groei in het oog hebben voor de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen: wat hebben ze nodig? En op welke manier kan ik ze dat bieden?
De stages versterken mijn beeld dat ik de goede studie gekozen heb: mijn jarenlange wens is bijvoorbeeld om ooit te gaan werken met zieke kinderen in het ziekenhuis, komt hierdoor nu erg dichtbij. Maar tot die tijd ligt mijn focus op lesgeven: nog steeds een prachtige taak. Collega's zeggen vaak dat er in mijn klas een fijne, gezellige werksfeer hangt. Daar ben ik erg blij mee, want dat is precies waardoor kinderen tot leren en ontwikkeling komen.’
