Afscheid

Mijn stage van dit jaar zit er alweer op. Wat is de tijd toch snel gegaan. Aan alles komt een eind. Ook aan deze geweldige tijd. Ik vind afscheid nemen helemaal niet leuk. Het liefst zou ik willen blijven. Want wat zijn Urkers toch leuk! 

Voor het laatst

Met mijn handen vol loop ik het schoolplein op. Dit is echt mijn laatste dag in groep 5 en op deze school. Toen ik hoorde dat ik dit jaar stage zou lopen op Urk, vond ik het erg spannend. Zou ik er me thuis gaan voelen? Kan ik het wel aan? Ben ik in staat een band met de leerlingen op te bouwen? Gedachten die door mijn hoofd gingen. 
Deze dag staat in het teken van afscheid nemen. Afscheid nemen van de kinderen, mijn mentor en het team. Dat laat ik zeker niet onopgemerkt voorbij gaan. Vandaar mijn volle handen met cadeautjes. Voor ieder wat. 

Dicht bij mezelf blijven 

'Juf, vandaag is helemaal geen fijne dag.' Jenthe staat met een sip gezicht voor me. 'Ik wil helemaal niet dat u weg gaat.' Ik trek Jenthe tegen mij aan. Hoe had ik ooit kunnen denken dat ik geen goede band kon opbouwen met de kinderen? Ik dacht dat ik me aan zou moeten passen, maar uiteindelijk besloot ik om dicht bij mezelf te blijven. Mensen moeten je accepteren zoals je bent.
'Ik vind het ook niet leuk om weg te gaan! Zullen we er vandaag nog een heel fijne dag van maken?' vraag ik aan Jenthe. Haar gezicht klaart op. 'Ja, het wordt een dag om nooit meer te vergeten!' En ze rent alweer weg. 

Cake en slagroom

De pauze is voorbij. De appelcake die nog over is gebleven van de pauze neem ik mee naar de klas. De kinderen zullen vast ook nog wel wat lusten. Niet veel later zitten ze dan ook te smikkelen van de cake en slagroom. 
'Juf, wij laten u niet zomaar weggaan!' Met een glimlach kijkt mijn mentor me aan. 'Zoals u weet ben ik niet zo creatief en daarom heb ik hulptroepen ingeschakeld', gaat hij verder. Ik schiet in de lach. Wat is hij nu weer van plan?  

Cadeautjes

Daar sta ik dan met de grote doos voor mij. Alle kinderen hebben er wat in gedaan. De kinderen kijken me afwachtend aan. Wat zou de juf ervan vinden? Ik open de doos. 'Wat zit die vol’, roep ik verbaasd uit. De kinderen beginnen te glunderen. Een voor een pak ik de cadeautjes en tekeningen eruit. Chocola, thee, douchegel, echt van alles zit erin. Voor elk cadeautje neem ik de tijd en bedank ik elk kind hartelijk. Dan is het tijd om mijn cadeautjes uit te delen. Een potlood met een persoonlijk opschrift en een lollyfluitje. Uitgelaten fluiten de kinderen door de klas. Mijn hart maakt een sprongetje als ik de klas rond kijk. Of ik een band met deze groep heb? Nou en of! Ze hebben allemaal een plekje in mijn hart. 

Terug

'Juf, ik ga u echt heel erg missen!' Lieke geeft me een stevige knuffel. 'Ik jou ook, Lieke, maar ik kom zeker nog eens terug’, beloof ik. 'Dat vind ik fijn,' zegt Lieke wanneer ze me loslaat. Met een dubbel gevoel kijk ik de kinderen na. Ik denk terug aan het afgelopen jaar. Aan de fijne tijd die ik hier op Urk heb gehad. Ik ben dankbaar voor de vrijheid en ruimte die gekregen heb. Dankbaar voor alles wat ik geleerd heb. Dankbaar dat ik een stukje met deze kinderen mee op mocht lopen. En dankbaar dat ik hier mijn plekje gevonden heb.