Het zit erop. Het is klaar. Het hoogtepunt is bereikt. Na een lange klim ben ik bij het eindpunt. Ik heb er lang naar uitgekeken. En dan toch ineens is daar het einde. Het uitzicht. Dan zie ik ineens waar ik de reis voor afgelegd heb. Van bovenaf naar beneden kijken is zo´n verschil met het van beneden naar boven kijken.
Toen ik begon, had ik niet verwacht dat ik ooit boven aan zou komen. Toch ging ik de uitdaging aan. Beneden was er weinig uitdaging meer. Dus mijn impulsieve ik dacht dat het wel tijd zou worden voor een nieuw avontuur. Na een korte oriëntatie zag ik welk pad ik moest gaan lopen. Als ik het pad bekeek dacht ik dat het wel zou lukken. En als ik naar boven keek, naar het uitzicht? Dat laatste stuk dat duurde nog zo lang. Dat zou ik dan wel weer zien. Soms keek ik stiekem naar boven, maar bedacht dan telkens dat ik me moest concentreren op het stuk wat ik toen bewandelde.
Het kleine meisje
En zo gebeurde het op een dag dat ik mij inschreef voor de studie pedagogiek aan de Driestar hogeschool. En op een zomerse dag in september zette ik mijn eerste stappen. Nog een beetje wankel begon ik de reis. Zou ik het wel echt kunnen? Het zou natuurlijk gaaf zijn als ik het kan, maar ik? Ben ik hier geschikt voor? Het kleine meisje dat altijd leeuwen en beren ziet en zichzelf moeilijk op waarde kan schatten?
Liefdevolle docenten
En nu kijk ik terug. Terug naar mijn jaren dat ik elke woensdag mijn reis naar Gouda maakte. Soms na een lange dag werken. ’s Avonds zat ik in de schoolbanken en volgde ik colleges die gegeven werden door liefdevolle docenten die verstand hadden van hun vak. Ik leerde daar mooie mensen kennen en deed er een vriendschap op voor het leven. Ik keek er elke week naar uit. Het was een uitje om naar de hogeschool te gaan.
Stellen van de juiste vragen
Ik leerde er dat je fouten mag maken en dat je kan leren van feedback. Dat je mag vallen en weer opstaan. Hoe je met mensen in gesprek kan gaan en dat het soms alleen al genoeg is om te luisteren. De kunst van het echte luisteren en het stellen van de juiste vragen. Vanuit oprechte interesse. Want elk mens is waardevol en achter elk mens schuilt een verhaal. Houd dat altijd in je achterhoofd wanneer je met mensen in gesprek gaat.
Open dagen
Tijdens open dagen kon ik er geen genoeg van krijgen om met mensen in gesprek te gaan over onze mooie opleiding. Ik genoot er van dat ik de kans had gekregen en genomen om de opleiding te volgen.
En nu is het goed. Het was een mooie en enerverende reis. Ik ben dankbaar voor de mensen die mij hebben aangemoedigd en soms streng hebben toegesproken. Het is alles geweest met een doel. Elke dag geniet ik van mijn mooie werk bij Stichting het Babyhuis, waar ik kwetsbare moeders mag begeleiden in de opvoeding van hun kindje.
En als je nog twijfelt of jij die reis aankan? Begin eraan. Het zal misschien met vallen en opstaan gaan, maar het uitzicht is adembenemend.
