Wienermelange: nét geen koffie en nét geen chocolademelk, dacht ik altijd. Als ik bij de koffiemachine op mijn werk moest kiezen tussen het icoontje van de espresso en de wienermelange, ging ik altijd voor het eerste. Tegenwoordig laat ik echter liever de wienermelange in mijn bekertje stromen. En dat heeft een verhaal…
Een rugzak op mijn rug, een megakoffer achter me aan en een vliegticket in mijn hand: zo had ik me de start van onze reis naar Hongarije voorgesteld. Vanaf het moment dat ik me inschreef, droomde ik van wandelingen in Budapest en interculturele ontmoetingen met studenten. Tot alles anders werd. De rugzak moest ik omruilen voor mijn schooltas, de megakoffer voor mijn laptop en het vliegticket voor de hand-out van mijn PowerPoint. Nee, mijn bestemming was niet langer Hongarije. Het werd Oostenrijk en wel vanuit het gebouw van Driestar hogeschool, lokaal 3.28.
Digitale ontmoeting
Daar zitten we, acht pabostudenten. Nog even en dan begint onze les. Luid gekraak van de speakers kondigt de digitale ontmoeting aan. “Schweigen bite!” Een donkere mannenstem maant de Oostenrijkse kinderen tot stilte. Een paar seconden later buitelen Engelse en Duitse woorden over elkaar heen als we de Weense leerkrachten en leerlingen begroeten.
Kinderdijk en Keukenhof
Dit is nu wérkelijk onderwijs op afstand! Het voelt wat onwennig om les te geven aan leerlingen die je onderin je PowerPoint op een schermpje ziet. Het liefst wil je aan hun gezichten zien hoe ze de ‘reis’ door Nederland ervaren. Door middel van zelf opgenomen filmpjes van Gijs en Saar introduceren we ieder onderwerp. We brengen een virtueel bezoek aan de Keukenhof, de Deltawerken, de Hoge Veluwe, het Rijksmuseum en aan Kinderdijk. Bij elke bezienswaardigheid hoort een activiteit. Zo leren de kinderen bij de Keukenhof de kleuren in het Nederlands. “In Dutch we say: ‘oranje’”, horen de Oostenrijkers uit hun speakers, terwijl ze onze PowerPoint met oranje tulp zien. Met een rollende ‘R’ spreken ze het woord na: “orrange”. Een glimlach verschijnt op onze gezichten.
Een brug van spaghetti
Even later presenteren we hen onze koninklijke familie. Maxima, ja, die kennen ze wel! Door middel van een bingo over het koninklijk huis duiken ze in de wereld van de Oranjefamilie. Als laatste vertellen we de Oostenrijkers iets over de Deltawerken. We leren hen dat bruggen sterker worden door het gebruik van bogen, driehoeken en het verdelen van het gewicht. Daarna maken de leerlingen een brug van spaghetti. Voor de camera laten ze trots het resultaat zien. “Wow, very good!” klinkt het van onze kant. Normaal hadden we in de klas rondgelopen, meegekeken over de schouders van de leerlingen. De leerling die net een duwtje in de rug nodig had, hadden we geholpen. Nu weten we gelukkig dat twee enthousiaste leerkrachten in Oostenrijk de leerlingen begeleiden. En mogen we uiteindelijk toch genieten van blije gezichten voor de camera.
“Orrange”
Vol van alles wat in de lessen is gepasseerd, zitten we aan het einde van de ochtend bij elkaar. We vieren het moment met een beker wienermelange. “Dit is écht de koffie van Wenen”, legt onze docent uit. Hij herinnert zich de paboreizen naar Wenen van de vorige jaren. “Eigenlijk zou je er nog eens heen moeten gaan”, overtuigt hij mij. “Bezoek dan eens zo’n echte koffiezaak.” In mijn achterhoofd denk ik aan de reis naar Hongarije. Ook in Budapest schijn je speciale koffiezaakjes te hebben. Ik weet het zeker: ooit wil ik nog eens naar Budapest én naar Wenen. Misschien, als ik dan in Wenen aan de koffie zit, kom ik een van de Oostenrijkse leerlingen tegen. En hoor: “orrange”, terwijl ik daar zit met een wienermelange.
Meer weten over internationalisering?
Wil je meer weten over je mogelijkheden met internationalisering op de hogeschool?
