Twee maanden geleden zat ik nog in de schoolbanken en nu sta ik er zelf voor. Nu ben ik degene die de leerlingen iets moet gaan leren en kan ik niet meer lekker onderuit gezakt op mijn stoel zitten luisteren.
Tegen deze overgang zag ik enorm op. Hoe kan ik nou voor een klas staan met leerlingen die maar een paar jaar jonger zijn dan ik? Kan ik verwachten dat ze luisteren naar zo’n jong broekie als ik? Ik was er echt onzeker over. Ik kan mij dan ook goed voorstellen dat schoolverlaters in eerste instantie niet kiezen voor een docentenopleiding.
Verboden gebied
Tot mijn grote verbazing was het minder eng dan ik had gedacht. Mijn eerste stappen in de personeelskamer voelden alsof ik iets deed wat niet mocht. Als leerling was de personeelskamer natuurlijk verboden gebied, maar nu kan ik koffie en thee pakken wanneer ik wil. Ik werd met open armen ontvangen door al mijn collega’s. Ze behandelden mij net als alle anderen. Het was wel apart dat ik tegen een 60 plusser ‘je’ moest zeggen in plaats van u. Dit wende gelukkig snel.
Hoe oud bent u?
En toen was het tijd voor mijn eerste les! Met zweethanden, rode wangen en een flinke dosis stress stond ik in de deuropening en verwelkomde elke leerling. Sommigen keken wat verbaasd, andere leerlingen vroegen wie ik was. Ik stelde mij voor aan de klas en legde uit waarom ik les ging geven in plaats van hun docente. Ik vroeg of er nog vragen waren. Er was er één: ‘Hoe oud bent u?’ ‘Wat denk je?’ vroeg ik, benieuwd naar hun idee over mijn leeftijd. 20? 22? ‘Nee helaas, dat klopt niet.’ 30 dan misschien? Ik kon mijn lach niet inhouden. Ik ben 18.
Leerpunten
De les ging best wel goed. De leerlingen luisterden naar mij en het was heel gezellig! Inmiddels heb ik verschillende lessen of delen van lessen gegeven. Na een aantal lessen gegeven te hebben was de spanning er van af en kon ik echt gaan genieten. Een van mijn leerpunten is het bewaken van de tijd. Soms ben ik druk in mijn verhaal en werp ik even een blik op de klok en dan zie ik dat de tijd voorbij vliegt. Maar daarvoor heb ik dan ook nog vier jaar opleiding te gaan, zowel in de theorie bij Driestar hogeschool als bij het leren in de praktijk op de opleidingsschool.
Jong zijn is geen reden
Zo zie je maar weer. Het lijkt een grote stap om van leerling naar docent te gaan en dat is het misschien ook wel, maar leerlingen hebben dat absoluut niet door. Zij zien je gewoon net als elke andere leraar die ze hebben. Ook al heb jij misschien het gevoel dat je veel te jong bent om voor de klas te staan en dat je geen idee hebt wat je moet doen; je kunt het leren, zoals iedereen dat heeft moeten doen. Elke docent heeft ergens moeten beginnen. De leerlingen hebben hier ook zeker begrip voor, dus laat de reden ´ik wil geen docent worden, want ik ben nu nog veel te jong om voor de klas te staan´ je absoluut niet tegenhouden om alsnog voor deze fantastische opleiding te kiezen.
